Betekenis van het kruis

Afgelopen zaterdag was er Heilig Avondmaal in de kerk. Toen ik een paar dagen daarvoor de aankondiging zag, ervoer ik twee tegenstrijdige gevoelens: een gevoel van weerstand en aantrekkingskracht tegelijkertijd. Dit dubbele gevoel heb ik eigenlijk steeds; ik zie op tegen het Avondmaal en ik kijk er naar uit. Tijdens de dienst afgelopen sabbat werd dit met een mooie beeldspraak verwoord. Stilstaan bij Jezus' dood aan het kruis is als een grote donkerzwarte wolk waarachter de zon schijnt. Het zonlicht vanachter de wolk omringt de wolk als een soort gouden krans.

Het Avondmaal als brug

De predikant stelde de vraag waarom het belangrijk was om stil te staan bij het kruis. Ze vertelde iets over haar redenen, het verschil tussen haar beleving vroeger en nu, en hoopte dat voor de aanwezigen het Avondmaal meer was dan een lege traditie, zoals ze dat als kind had ervaren. Ze benadrukte dat Jezus aan het kruis had gehangen vanwege haar zonden en mijn zonden en de zonden van de hele wereld. De belangrijkste reden voor de predikant om aan het Avondmaal deel te nemen, was dat het een brug vormt tussen het moment op Golgotha en het moment van de wederkomst van Christus. Een mooie gedachte. Hierna werd de vraag aan ons gericht. Waarom is het kruis van Golgotha belangrijk voor jou? We kregen de opdracht om in twee- of drietallen onze getuigenis hierover te geven.

Oprechte getuigenis

Terwijl ik mij richtte tot de broeder naast mij – toevallig de man van de predikant – barstte ik in tranen uit. Ik had ze al aan komen voelen en wist dat ik op dat moment niet zou kunnen spreken zonder dat ze zouden vloeien. Ik heb er een hekel aan om in het openbaar te huilen en probeer dat altijd krampachtig te vermijden. Eén moment lang twijfelde ik of ik de getuigenis uit de weg zou gaan, de broeder naast mij eerst zou laten vertellen, zodat ik intussen mijn emoties weg kon stoppen. Op dat moment werd ik herinnerd aan de biografie van Ellen White waarin ik bezig was. Meermaals beschrijft zij hoe in de vroege jaren van de pioniers tijdens bijeenkomsten tranen rijkelijk vloeiden. De setting die zij daarbij beschrijft, was er één van onderling vertrouwen waarin intense geloofservaringen vrijelijk gedeeld werden. Steeds was de aanwezigheid van de Heilige Geest voelbaar en gaven de bijeenkomsten blijdschap en bemoediging.

Als wij elkaar – naar goede gewoonte - zusters en broeders noemen, zouden wij dan niet ook onderlinge relaties van vertrouwen moeten hebben, waarin wij niet bang zijn om onze diepste emoties met elkaar te delen? Ik besloot dat ik God geen eer aan zou doen door dit deel van mijzelf te verhullen en weg te stoppen. Het zou afdoen aan een oprechte getuigenis. En dus deed ik in onsamenhangend gesnotter mijn verhaal.

Toen ik later op de dag aan dit moment terugdacht, kreeg ik een licht ongemakkelijk gevoel. Had ik nou echt zitten grienen in een volle kerkzaal? En waarom nou eigenlijk? In een mailtje aan de betreffende broeder vulde ik mijn getuigenis van die ochtend aan met wat meer duidelijke bewoordingen. Daarmee wilde ik de focus verleggen van mijn emoties naar het verstand. Op zich niks mis mee, maar toch wel weer een vorm van wegstoppen. In reactie op mijn mail liet hij mij weten dat hij mijn onsamenhangend gesnotter mooi had gevonden en dat juist dit hem had bemoedigd.

Een getuigenis om breed te delen

De kruisdood van Jezus Christus voor onze zonden, míjn zonden, raakt mij diep. Sinds de eerste keer dat ik er bewust voor koos om aan het Avondmaal deel te nemen, is dat steeds een moment geweest van intens gevoel. De herinnering aan de diep droevige gebeurtenis toen de Schepper van hemel en aarde, mijn Maker, onze dood stierf aan het kruis. Het is míjn schuld die Hem daar bracht en het is moeilijk te bevatten dat Hij zoveel van mij kan houden. Zijn genade grijp ik met beide handen aan en herinnerd aan Zijn liefde vervult mijn hart zich met dankbaarheid, ontzag en liefde voor Hem. Dit is de gouden rand rondom de donkere wolk. Dit is de reden dat ik naar het Heilig Avondmaal moet gaan. Dit is de betekenis van het kruis voor mij.